Liw - Zamek Żółtej Damy. W taką pogodę nie szło wysiedzieć spokojnie nigdzie, zwłaszcza na uczelni. Sierściuch mniejszy namówiony na wagary :) dał się zapakować do samochodu i zawieźć na podbój następnego zamku.

Pozwoliło to zatrzeć niemiłe wrażenie z poprzedniego tygodnia gdyż tym razem wybrany cel okazał się wart przejechanej drogi. Zapraszamy na zdjęcia.

Historia zamku w Liwie

Zespół zamkowy w Liwie jest jednym z najciekawszych zabytków na pograniczu podlasko-mazowieckim. Około 1429 r. książę warszawski Janusz I Starszy zbudował zamek murowany na sztucznej wyspie wśród bagien rzeki Liwiec, ówczesnej granicy księstwa.

Po wygaśnięciu linii męskiej Piastów mazowieckich od 1526 do 1536 r. zamkiem władała księżniczka Anna Mazowiecka, która otrzymała Liw jako zaopatrzenie do czasu zamążpójścia. Po jej ślubie ze Stanisławem Odrowążem w 1537 r. ziemię liwską wcielono do Korony. W latach 1548-1556 zamek należał do królowej-wdowy Bony Sforzy.

W 1656 r. („potop”) i 1703 r. (wojna północna) Szwedzi zdobywali i plądrowali warownię, która po drugim najeździe popadła w ruinę. W 1782 r. starosta Tadeusz Grabianka zbudował na siedzibę kancelarii starostwa i sądu ziemskiego dwór barokowy, który spłonął w połowie XIX wieku.

Podczas II wojny światowej niemiecki starosta Ernst Grass zamierzał rozebrać ruiny zamku na cegłę. Zapobiegł temu młody archeolog Otto Warpechowski, przekonując starostę o krzyżackim rzekomo pochodzeniu zamku i doprowadzając do rozpoczęcia jego odbudowy. Prace renowacyjne, przerwane przez Niemców w 1944 roku, ukończono w 1961 r.

Obecnie zamek jest jednym z największych muzeów broni w Polsce, prezentując w swojej kolekcji broń białą, palną i drzewcową z XV-XX w. Muzeum szczyci się również kolekcją portretu sarmackiego z XVII-XVIII w. Oraz dużym zbiorem malarstwa i grafiki o tematyce batalistycznej, zawierającym dzieła m. in. Wojciecha i Jerzego Kossaków, Tadeusza Ajdukiewicza, Leona Kaplińskiego, Stefano Dell Belli, Eryka Dahlberga. Wystroju wnętrz dopełniają zabytkowe meble i tkaniny.

Wszyscy odwiedzający Liw podkreślają unikalny, kameralny nastrój panujący w muzeum i jego najbliższej, nadrzecznej okolicy, nieskażonej cywilizacją, jakby żywcem przeniesionej z osiemnastowiecznych pejzaży.

SALA SZLACHECKA

Ziemia Liwska wykształciła się prawdopodobnie w XIII – XIV w. jako jedna z 16 ziem Mazowsza. Obejmowała ona powierzchnię 1038 km 2. Ziemia liwska odgrywała szczególną rolę: jako terytorium graniczne (granica Mazowsza przebiegała na rzece Liwiec) broniła dostępu do stołecznej wówczas ziemi czerskiej od wschodu skąd spadały najazdy Jaćwingów i Litwinów i z tej przyczyny książęta osiedlali w ziemi liwskiej głównie rycerstwo, zobowiązane za nadania ziemskie do służby wojskowej na rzecz władcy. Z pierwszych, rycerskiego pochodzenia osadników, wywodziła się drobna szlachta zamieszkująca liczne na tym terenie zaścianki. Liczba szlachty sięgała ponad 40 % ogółu ludności co stanowi rekord światowy. Po uniach Polski z Litwą ziemia liwska była w XV w. „bazą demograficzną”, z której wywodziło się wiele rodów zamieszkujących później Podlasie i kresy wschodnie. Kres istnieniu ziemi liwskiej położyły rozbiory.  Pozostały wsie szlacheckie i tradycja, którą prezentuje Sala Szlachecka w  Muzeum w Liwie, sponsorowana przez Totalizator Sportowy, mecenasa Muzeum Zbrojowni na Zamku w Liwie.

Materiał ze strony Zamek - Zbrojownia Liw