Każdemu pokoleniu wydaje się, że już wszystko zostało odkryte i że nic nowego zdarzyć się nie może. Jakież musiało być zdziwienie robotników pracujących przy rozbudowie niewielkiego nadmorskiego miasteczka kiedy ich oczom zaczął ukazywać się jeden z największych skarbów archeologicznych wyspy.
Odkryto wtedy wielkie miasto z czasów rzymskich z pięknie zachowanymi mozaikami. Co prawda pierwsi zaczęli pracować tam archeolodzy z Anglii ale dopiero ekipa polsko-cypryjska dokonała przełomu i niezwykłych odkryć. Polecamy - na prawdę jest tam co oglądać.
Pafos (gr. Πάφος) – miasto na południowo-zachodnim wybrzeżu Cypru, ważny ośrodek turystyczny. Czwarte pod względem wielkości miasto kraju. W starożytności istniały tu dwie osady Pafos Palaia (starogr. Πάφος Παλαιά - Stare Pafos) i Pafos Nea (starogr. Πάφος Νέα - Nowe Pafos). Dzisiaj zamieszkane jest Nowe Pafos. Według mitologii greckiej u wybrzeży Pafos narodziła się z morskiej piany bogini miłości Afrodyta.
Ślady bytności człowieka na terenie Pafos, tak jak i na całym Cyprze, sięgają niepamiętnych czasów. Miasto zostało założone prawdopodobnie na początku XIV w. p.n.e. Uważa się, że od samego początku istniał tu silny kult Afrodyty (wywodzący się zapewne z przedgreckiego kultu płodności, inna teoria mówi o obcym, niegreckim pochodzeniu kultu Afrodyty), o czym świadczyć może poświęcona jej słynna na cały świat grecki świątynia, którą zbudowano tu już w XII w. p.n.e.
W I w. apostoł Paweł ze świętym Barnabą i Janem Markiem spotkali w mieście maga, fałszywego proroka żydowskiego Elimasa Bar-Jezusa, który im się sprzeciwiał, gdy ci głosili prokonsulowi Sergiuszowi Pawłowi. Dlatego Paweł na pewien czas oślepił czarownika, a Sergiusz Paweł pod wpływem tego cudu nawrócił się na chrześcijaństwo (Dz 13:6-13).
W epoce hellenistycznej Pafos znacznie przybrało na znaczeniu, stając się stolicą wyspy. Zaczęło jednak podupadać już pod rządami Rzymu. W średniowieczu, najpierw w rękach Bizancjum, później Wenecjan, wreszcie Turków Osmańskich, miasto niemal zupełnie straciło swoje dawne znaczenie, a prym wiodły porty Larnaka, Kirenia i Famagusta, rolę głównego ośrodka administracyjnego wyspy przejęła natomiast Nikozja. W 1103 r. w Pafos przebywał w drodze do Ziemi Świętej król Danii Eryk I, który tutaj zmarł i został pochowany w lokalnej bazylice (kościół uległ zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi). Obecnie na tym miejscu znajduje się tablica pamiątkowa ku czci króla.
Sytuacja Pafos jako mało ważnego miasteczka nie zmieniła się pod rządami Brytyjczyków, ani po odzyskaniu niepodległości przez Cypr w latach sześćdziesiątych XX wieku. Dopiero interwencja Turcji w 1974 roku, a w konsekwencji utrata portów Kirenii i Famagusty przez południową część wyspy na rzecz Cypru Północnego skłoniła rząd południowocypryjski do inwestycji w Pafos, dzięki czemu miasto jest dziś ważnym ośrodkiem portowym i turystycznym południowej części wyspy.
Polskie wykopaliska w Pafos
Polska misja archeologiczna Uniwersytetu Warszawskiego pod kierownictwem profesora Kazimierza Michałowskiego rozpoczęła prace w czerwcu 1965 roku. Już podczas pierwszych dni wykopalisk na stanowiskach w południowo-zachodniej części Pafos odkryto marmurowe rzeźby Asklepiosa oraz czczonej w mieście Artemidy. Odkryto jednocześnie skarb srebrnych monet z okresu Filipa Arridajosa i Aleksandra Wielkiego. Następnym kierownikiem polskich misji archeologicznych był profesor W.A. Daszewski. Obecnie kierownikiem prac misji jest doktor Henryk Meyza. Oprócz prac wykopaliskowych polska misji prowadzi prace rekonstrukcyjne i konserwatorskie w Pafos. Systematycznie odkrywana jest ogromna rezydencja antyczna (120 metrów długości i 80 szerokości) ze względu na znajdującą się w pałacu mozaikę przedstawiającą walkę Tezeusza z Minotaurem zwana Willą Tezeusza.
Zabytki
Bogactwo zabytków z praktycznie każdej epoki istnienia Pafos stało się przyczyną wpisania miasta na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. Do ważniejszych zabytków zaliczają się:
Grobowce Królewskie - starożytna nekropolia
Zamek w Pafos - zamek bizantyjski z XIII wieku
Sstarożytne mozaiki rzymskie.
Źródło: Wikipedia